Sara 66e op Open Nederlands Kampioenschap – Weissensee

Sara 66e op Open Nederlands Kampioenschap – Weissensee 

28 januari 2017 om 09.00 uur was de start van Sara haar aller eerste wedstrijd op de Weissensee. Het Open Nederlands kampioenschap ging over 80 km. 8 rondjes van 10 kilometer.

De zenuwen waren overal. En keuzes maken daar heeft Sara over het algemeen problemen mee, dus vanmorgen sloeg de twijfel toe toen ze een keuze moest maken hoeveel lagen ze wel niet aan moest?!
Uiteindelijk 3 lagen en een jasje.

De start. Daar gingen ze. Veel scheuren.

Na 3 rondjes in de buurt van de groene zone bleef Sara haar linker schaats hangen. Uit evenwicht, f*ck! Gelukkig wist ze haar evenwicht te bewaren. Maar toen haar linker schaats weer plaatste voelde dat niet goed. Een afzet met links was echt waardeloos. Even kijken of er echt niks was. Nee, gewoon een dikke braam. Maar door. Daarna ging het best lekker. Af en toe kwam Sara naar voren en reed ze daar mee.

Omdat het een wedstrijd was over 80 kilometer moest je ook eten. Iets wat Sara ook nog nooit had gedaan. Ze had een paar reepjes en een bidon in haar zakje, toen ze haar bidon terug wilde stoppen liet ze haar bidon uit haar handen vallen. Poef op het ijs. Geen bidon meer, dit betekende dat ze een tasje aan moest gaan pakken. Paniek! Toen ze voor de start/finish in ronde 5 aan het ‘voor sorteren’ was kwam ze toevallig in een treintje die de verzorgingsstaat in gingen. Zodoende kon Sara makkelijk een tasje aan pakken.

In de laatste bocht voor de start finsih voordat het ronde bord op 2 ronden kwam viel Sara. Heel stom, even geen focus en poef, daar lag ze. Sara probeerde snel op te staan. Maar helaas. Al een te groot gat. Benen verzuurd. Balen. Ze reed naar haar verzorgers, en die zeiden ga door!

Sara reed door tot de finish en reed toen van de baan af. Ze stond even om zich heen te staren zag een andere rijder in de baan. En sprong weer de baan en ging in de achtervolging. Even later sloot er nog een rijder aan en gingen ze met ze drieën verder. Zwoegen, zwoegen, zwoegen.  De kilometer voor de finish zette Kirsten de sprint aan omdat dit groepje geklasseerd zou worden. Sara ging er achter aan, dit bezorgde haar een 66e plek van de 81 dames die waren gestart! Niet slecht voor de eerste keer op natuurijs en überhaupt 70 kilometer.