“Schaatsen doe je met je benen”

“Schaatsen doe je met je benen”

Daar gingen we dan. Zaterdagavond, 20.00 uur, Den Haag, 35 ronden, 43 dames. Het moment van de waarheid. Het moment waarop je weer voor het eerst je tegenstanders ziet en waaruit blijkt wie de zomer sterk is doorgekomen. Het begint al bij het inlopen; veel nieuwe gezichten en toch ook veel vertrouwde concurrentes, maar alles is weer anders dan vorig jaar.
Iedereen heeft hard getraind, iedereen wil winnen. Maar er wint er maar één.
De eerste wedstrijd garandeert chaos, en dat was het. Van drie ontsnappingen per ronde naar rondenlang drie rijen dik over het ijs.
Enkele valpartijen, waar ook Sara helaas bij betrokken was, konden niet voorkomen worden. Gelukkig was het gat niet groot en kon ze op tijd aansluiten om nog mee te doen in de eindsprint.
Over die chaos, zet 43 dames bij elkaar en omdat het tempo laag ligt is iedereen alleen maar aan het duwen. Schelden, roepen, alles wat maar kon om agressie te tonen kwam voorbij. “Dames, handen thuis!” en “Schaatsen doe je met je benen!” waren de woorden van de hoofdscheidsrechter, hiervoor kwam hij zelfs midden op het ijs staan.
Tussendoor behaalde Sara nog een mooie vijfde plek in de premiesprint. Met nog tien ronden op het bord kwam een massasprint in zicht, extra chaos en een extra breed peloton en ook Sara en Demi maakten zich allebei klaar. Maar helaas, voor beide werd dit niet de sprint waar op getraind is. Demi zat al te ver achterin, en kon niet hard genoeg meer versnellen. Sara miste de aansluiting waardoor ook zij een paar plekken moest laten lopen. Uitslag: Sara 15e. Demi 24e.
Gelukkig was dit pas de eerste wedstrijd van de twaalf die er zijn. Nog 11 wedstrijden om te laten zien dat we het wel kunnen, waarin het tempo hoger ligt en we echt kunnen gaan marathonnen. Want schaatsen, ja dat doe je met je benen. En als dat niet gebeurd, wordt het een chaos.